ကျွန်ေတာ်စိတ်ဓာတ်ေတွ အြကီးအကျယ်ကျေန ချိန်ေပါ့။အချစ်ေရးမှာလည်း ကျဆံုး၊ အလုပ်ကလည်း အထုတ်ခံ ရ၊ အိပ်မက်ေတွလဲ တစစီြပိုလဲ၊ ဘာေမျှာ်လင့်ချက်မှလဲမရှိသလို၊ဘာရည်မှန်းချက်မှလဲမရှိေတာ့ဘူး။ စိတ်ဓာတ် ေတွအြကီးအကျယ်ကျဆင်းေနချိန်ေပါ့။ စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့လားရာမရှိ ဦးတည်ရာေလျှာက်သွားေနမိတယ်။ ေနာက် ဆံုးဘယ်ကို သွားရမှန်းမသိေတာ့ ဘတ်(စ်)ကားမှတ်တိုင်တစ်ခုမှာတစ်ကိုယ်တည်းထိုင်ေနရင်း ကိုယ်သွားမယ့် အနာဂါတ်ခရီး လမ်းဆံုးထိေရာက်ေအာင် ဘယ်လိုအင်အားေတွနဲ့ေရှ့ဆက်ရမယ်ဆိုတာစဉ်းစားေနမိတယ်။ ငယ်စဉ်က ေတွးေတာစိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ဘူးတဲ့ အများအကျိုးေဆာင်ချင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ေလးေတွေလာကေကာင်း ကျိုးသယ်ပိုး ချင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ေတွ ဘယ်ေပျာက်ကုန်ြပီလဲမသိ၊ အခုေတာ့ အများအကျိုးေဆာင် ဖို့ေနေနသာသာ ကိုယ့်တစ်ကိုယ်ရည်ေတာင်အနိုင်နိုင်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတ်ေသချင်ေအာင် စိတ်ဓာတ်ကျေနမိတယ်။
ဒီလိုေတွးေနတုန်း ကျွန်ေတာ့်ေရှ့ကိုကားြပာြကီးတစ်စင်း ြဖတ်သွားေလရဲ့။ ဪ…… ကိုယ့်ထက်အေြခအေန ဆိုးတဲ့သူေတွလည်း ရှိေသးတာပဲ။ေနာက်ေတာ့ ဘတ်(စ်)ကားတစ်စီး ကျွန်ေတာ့်ေရှ့လာရပ်ေလရဲ့။ အဲဒီ ဘတ်(စ်)ကားေပါ်က စပါယ်ယာေလးက“ကားဆရာေရ ဆင်းေနတုန်း၊ ဆင်းေနတုန်း” ဆိုတဲ့အသံကို ြကားမိရဲ့။ စပါယ်ယာက ဆင်းေနတုန်းကိုအြမန်ေအာ်ေတာ့ ကျွန်ေတာ့်နားထဲမှာ ြကားေနမိတာက “စဉ်းနှီးတံုး၊စဉ်းနှီးတံုး” ဆိုြပီးေတာ့မျက်ေစ့ထဲမှာလဲ ကျွန်ေတာ့်အိမ်ေနာက်ေဖးမီးဖိုေချာင်က သစ်ြပားဝိုင်းြကီးကို ေြပးြမင်မိတယ်။
တကယ်ေတာ့ စဉ်းနှီးတံုးဆိုတာ အသားေတွ၊ငါးေတွ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ေတွ တင်တင်ခုတ်ေနတဲ့ ခုတ်ထစ်ခံ ပစ္စည်းတစ်ခုပဲ။ ဘယ်ေလာက်ပဲခုတ်ခုတ်၊ဘယ်ေလာက်ပဲစဉ်းစဉ်း စဉ်းနှီးတံုးကေတာ့ ထိရာရှရာများ ရှိေနေပ မယ့် ေသွးမထွက်ဘူး၊ ပံုစံမပျက်ဘူး။တင်ခုတ်တဲ့ပစ္စည်း။ အသားေတွ၊ ငါးေတွ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ေတွပဲ ေသွး ေတွထွက်၊ ပံုစံေတွပျက်ြကတယ်ေလ။
ဒီလိုပဲ ကျွန်ေတာ့်ဘဝက ခုတ်ရာရှရာ ေလာကဓံဓားရာေတွအများြကီးပဲ။ ဒါကိုကျွန်ေတာ် ေသွးပျက်ေနမိတယ်။ စဉ်းနှီးတံုးလိုမကျင့်မိဘူး။ အခုေတာ့ကျွန်ေတာ်သိြပီ။စဉ်းနှီးတံုးလိုကျွန်ေတာ်ကျင့်ရမယ်။ ဘယ်ေလာက်ပဲ ေလာ ကဓံ ဓားေတွနဲ့ခုတ်ခုတ် ကျွန်ေတာ့်ရည်မှန်းချက်မပျက်ေစရဘူး။ ကျွန်ေတာ်ေြပးမထွက်ေတာ့ဘူး။
ေနာက်ဘတ်(စ်)ကားတစ်စီးကျွန်ေတာ့်ေရှ့ထိုးရပ်လာတယ်။ စပါယ်ယာကထံုးစံအတိုင်းပဲ “စဉ်းနှီးတံုးဆရာေရ၊ စဉ်းနှီးတံုး”လို့ ေအာ်ေနေလရဲ့။ ကျွန်ေတာ်ကားစပါယ်ယာကို ြပံုးြပီးြကည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်ေတာ်မတ်တပ်ထြပီးအိမ်ကိုြပန်ေတာ့မယ်။ ေြခလှမ်းတိုင်းက အားအင်အြပည့်၊ ယံုြကည်ချက်ေတွအြပည့်နဲ့ လှမ်းေနေလရဲ့။
မျက်နှာြပင်ဧရိယာ
မှတ်တိုင်ပါတယ်ဆရာေရ
ေနသစ်များရဲ့စကားလံုး
စဉ်းနှီးတံုး…….စဉ်းနှီးတံုး
ြပံုးရေတာ့မလို
စဉ်းနှီးတံုးဆိုတာ
ခုတ်ထစ်ခံပစ္စည်း
ထိရာရှရာများစမ်းပါေစ
ဒဏ်ရာဒဏ်ချက် …..ေသွးမထွက်…..
စဉ်းနှီးတံုးဆိုတာ
မျက်နှာြပင်မှာအသားကျ
ခပ်ဆဆပဲခုတ်ခုတ်
နုတ်နုတ်ကေလးပဲစဉ်းစဉ်း
ခပ်ြပင်းြပင်းပဲလှီးလှီး
ညည်းလိမ့်မယ်လို့မထင်နဲ့
စဉ်းနှီးတံုးဆိုတာ
ခါးသီးမှုကိုကွယ်ဝှက်
ပွားစည်းမှုေတွ သွယ်ယှက်ထားတဲ့
သတ္တိရဲ့သိပ်သည်းအား
ေဟ့……..ကားဆရာ…..
ဒီမှာ…….ငါ
စဉ်းနှီးတံုး
ဆရာမသန်းြမင်ေအာင်(ပန်းေဝသီမဂ္ဂဇင်း၊၁၉၉၃၊ မတ်လ)
P.S
ဆရာမသန်းြမင့်ေအာင်ကျွန်ေတာ်တို့ကို လူငယ်နဲ့ပရဟိတအေြကာင်း လာေရာက်ေဟာေြပာစဉ် ဆရာမဘဝအေြကာင်းေြပာခဲ့တာေတွကိုြပန်လည်ခံစားတင်ြပပါတယ်။
အခုလိုေရးသား ခွင့်ေပးတဲ့ဆရာမသန်းြမင့်ေအာင်နှင့် ဘယ်လိုေရးဆိုြပီးအြကံအဉာဏ်ေတွေပးြပီး စာကူလိုက်ေပးတဲ့ ရဲေဘာ်ြကီးေအာင်ေအာင် ကိုလည်း ေကျးဇူးအထူးတင်ပါတယ်။
ေမတ္တာြဖင့်
ေမာင်ဥဂ္ဂါ
0 comments:
Post a Comment