အဘ ဆံုးတာြကာြပီ အခုချိန် အဘကို အရမ်း သတိရမိရဲ့။အဘက ရွာကို အဂင်္လိပ် လက်ထက်အြပီး ပ ထ စ ဖ ဆ ပ လ ေခတ် ြပည်တွင်းစစ်က တည်းက ရွာေကျးရွာ လူထုက ေရွှးချယ်ထားတဲ့သူြကီး ။ သူ သူြကီးေနရာ ကို ရတာ ေရွှးေကာက်ပွဲလုပ် မဲခွဲ ဆံုးြဖတ် တာလဲမဟုတ်ဘူး အစိုးရနဲ့ေရာင်စံု သူပုန်ေတွ က လာြပီး သူြကီး လုပ်ခိုင်းလို့ လုပ်တာလဲ မဟုတ်ဘူး တိုင်းြပည်မြငိမ်မသက်ြဖစ်တဲ့ အချိန် ေကျးရွာကို ဦးစီး ဦးေဆာင် ခိုင်းလို့ အဘ မတတ်သာပဲ ေကျးရွာ အုပ်ချုပ်ေရးသူြကီး ေနရာရခဲ့တာပါ။ အဘ က ေတာ့ ေအးေအး ေဆးေဆးပဲေနလိ်ုတယ်။ ဒါေပမဲ့ သူချစ်တဲ့ ရပ်ရွာအတွက်သူ လုပ်ေပးရတယ်ေပါ့။ ြပည်တွင်းစစ် ကာလ မှာလဲ သူပုန်ေတွ အနည်းအကျဉ်း အဝင်အထွက်ရှိေပမဲ့အဘ ေြကာင့် ရွာ စစ်တလင်း မြဖစ်ခဲ့ရဘူး။ မဆလ လက်ထက်ြကေတာ့လည်း အဘပဲ သူြကီးလုပ်ခဲ့ရတယ်။ရွာကေဝးလံေခါင်ဖျားေနရာ ကဆိုေတာ့ အစိုးရဝန်ထမ်းေတွ လည်း သိပ်မလာြကဘူး။ ရွာကလူေတွ ကလည်းြမို့ေပါ်ကို သိပ် မသွားြကဘူး။ အလွန်ဆံုး ြမို့ြကီးြပြကီး ကို ေရာက်ဖူးတာ မန္တေလးမှာစာဝါလိုက်ဖူးတဲ့ ေကျာင်းထိုင်ဆရာေတာ်ပဲရှိတာ။ အနီဆံုးြမို့ြဖစ်တဲ့ ြမိုင်သာယာြမီု့ေလးကလည်း ရွာနဲ့ မိုင် ေလးဆယ် ေလာက်ေဝးတယ်။ စပါးေရာင်း ပဲေရာင်း နှမ်းေရာင်း တဲ့ အချိန်ေလာက်ပဲ ြမိုင်သာယာကို တတ်ြကတယ်။
အဘရှိတုန်းက ရွာမှာ ဘာြပဿနာမှ မရှိ် ေအးေအးချမ်းချမ်းလယ်လုပ်ချိန်တန်လယ်လုပ် ယာလုပ် ချိန်တန်ယာလုပ်။ နှစ်တိုင်း ရွာဘုရားပွဲကျင်းပြမဲ ဥပုတ်ေနတိုင်းရွာက အရွယ်ေရာက်သူတိုင်း ဘုန်းြကီးေကျာင်းမှာ တရားနာြကတယ်။ ပိုက်ဆံသိပ်သံုးစရာလည်းမလိုထွက်တဲ့ သီးနံုက ဝမ်းစာလည်း ဖူလံု ြပီး အလှူအတန်းေတွ ပါေတွေတာင် လုပ်နိုင်ေသးတယ်။ ရွာနားကေတာကေန ေနွဆို သစ်ေြခာက်ေတွ ခုတ်ြပီး မိုးအတွက် ထင်းဖူလံုတယ်။ ပညာေရးကလည်း ရွာဘုန်းေတာ်ြကီးကရွာေကျာင်းေလး ဖွင့်ြပီး စာသင်ေပးတယ်။ စာေမးပွဲေြဖရင်ေတာ့ ေဘးက မူလတန်းေကျာင်းမှာ သွားေြဖြကတယ်။တိုင်းြပည်ကလည်း မြငိမ်သက်ေတာ့ ြမို့ေကျာင်းသွားတတ်ပဲသူ အေတာ် ကို ရှားတယ် ေလးတန်းေအာင်ရင် ေကျာင်းထွက် မိဘ အလုပ်ကူ လယ်ယာလုပ် ေနာက် အရွယ်ေရာက် အိမ်ေထာင်ြပု ြကတာပဲ။ရွာထဲမှာပဲ အိ်မ်ေထာက်ဘက် ေရွှးြကတာများေတာ့ တစ်ရွာလံုး ေဆွးမျိုးေတွပတ်ေတာ်ြကတယ်။ တစ်ရွာလံုးေဆွမျိုးေတွပဲ ဆိုပါစို့။ ရွာသူရွာသားေတွ အားလံုး ကလည်း ရင်းရင်းနီုးနီုး ချစ်ချစ်ခင်ခင်ခက်ရန်ြဖစ်တာ နည်းတယ်။ အရက်ေသစာဆိ်ုလို့ ရွာေြမာက်ပိုင်းက ထန်းေတာပဲ ရှိတယ်။ အချို့လူငယ်ေတွ က ထန်းရည်ေသာက်ြကေပမဲ့ မူးြပီး ရမ်းတာမျိုးမရှိြကဘူး အဘ ကို ေြကာက်ြကတာကိုး။ပညာတတ် မရှိ ေပမဲ့ ရွာ က ဆရာေတာ်ေကျးဇူးေြကာင်း အားလံုး နီးပါး ဆယ်ေစာင်တွဲ ေကျြကတယ်။စာေရးစာဖတ်တတ်တယ်။ စာအုပ်စာေပကေတာ့ ြမျိုင်သာြမို့ မှာ ပွဲရံုဖွင့်ထားတဲ့ ကိုေမာင်ေအးတို့ အိမ်မှာ သတင်းစာေလးဘာေလး ဖတ်ရတာေပါ။ ညေနပိုင်းဆို အဘ အေဖ ကျွန်ေတာ် အေဖြကီး လှူထားတဲ့ ဇရပ်မှာ လူြကီးေတွ သြဂိုလ် စကားေြပာြကတာေပါ့။ေရဒီယိုဆိုလိုလည်း တစ်ရွာလံုး မှ ဆရာေတာ်ဆီ တစ် လံုး အဘဆီတစ်လံုးရှိတာမလား။ အခုေတာ့အဘချစ်တဲ့ ကျွန်ေတာ်ေမွးရပ်ဇာတိ ကျွန်ေတာ်တို့ ရွာေလး အဘရှိ တုန်းကလို့ မဟုတ်ေတာ့။အဘကို ကျွန်ေတာ် သတိ်ရတယ် အဘကို ကျွန်ေတာ် လွမ်းမိရဲ့ ဒါေြကာင် အခု ေနာက်ဆံုးအေနနဲ့အခု အဘ အုတ်ဂူေရှ့ ကျွန်ေတာ်ေရာက်ေနပါြပီ အဘ ေရာက်ရာ ဘဝက ကျွန်ေတာ် ရင်ဖွင့်သံ ကိုနားေထာင် လှည့်ပါအုန်း အဘေရ…………….
အဘ ဆံုးခါ နီး အဘ တတွတ်တွတ်မှာသွားတဲ့ စကား သားအရင်ကဘာမှန်း မသိခဲ့ဘူး အခုေတာ့ တြဖည်းြဖည်း သေဘာေပါက်လာြပီ။ အဘ ဆံုးခါနီး ရွာကို လမ်းမေဖာက်ေစနဲ့ဆိုတာေလ။
အဘအမှာစကား အတိုင်း မြဖစ်ခဲ့ဘူး အဘ။ အဘဆံုးြပီး ေနာက်ပိုင်းရွာကို အဘရဲ့ သားြဖစ်တဲ့ ကျွန်ေတာ် ပဲ ဆက်ြပီး ရွာကို အုပ်ချုပ်ရတယ်။ ကျွန်ေတာ် လက်ထက်မှာေတာ့အဘလို့ သူြကီး မဟုတ်ေတာ့ဘူး အဘ ဥက္ကဌတဲ့ အဘ မှာခဲ့သလို မြဖစ်ပဲ အခုဆို ကျွန်ေတာ်တို့ရွာကို ထုတ်ချင်းေဖာက် တဲ့ ကတ္တရာလမ်းြကီး ေဖာက်ြပီးြပီ။ ဒီလမ်းေဖာက်တုန်းက ရွာက ေြမေတွအေတာ်ပါသွားတယ် အဘေရ။ ရွာက သူေတွ ကလည်း ရွာ အကျိုးရမှာ ဆိုြပီး သူတို့ ေြမေတွ ပါသွားတာကိုဘာမှ မေြပာြကဘူး လမ်းပန်းဆက်သွယ်ေရး ေကာင်းလာတာပဲ ဆိုြပီး ေပျာ်ေနြကရဲ့ လမ်းေဖာက်စဉ်ကအခမဲ့ လုပ်အားေတာင်ေပးလိုက်ြကေသးရဲ့။ ကျွန်ေတာ်လည်း အဘ အမှာစကားကို ေမ့ြပီး လမ်းေဖာက်တာကိုရွာတိုးတတ်ေတာ့မယ် ဆိုြပီး ေပျာ်မိေသးရဲ့ အဘေရ။ ရွာ က ကတ္တရာလမ်း ေဖာက်ေတာ့ ဦးေဆာင်တဲ့လမ်းဗိုလ်အင်ဂျင်နီယာေလးက ကျွန်ေတာ် အိမ်မှာပဲ တည်းခိုးတယ် အဘေရ ေနာက် အဘေြမး ကျွန်ေတာ်သမီးနဲ့ အေြကာင်းပါြပီး လမ်းလည်းြပီး သူတို့လည်း အိမ်ေထာင်ြပုြကတာပဲ ေနာက် ေသျှာင်ေနာက်ဆံထံုး ပါဆို သလို သူေယာကင်္ျားရှိရာ ရန်ကုန် မှာ အေြခကျေနရဲ့ အခုေတာ့ ကျွန်ေတာ် တစ်ေယာက်တည်းအဘေရ။
ရွာလမ်း ေဖာက်ေတာ့ လမ်းေဘးမှာ ယဉ်သွားယဉ်လာေတွ များလာတယ်ရွာ ကေန ေလထိုးကျွတ်ဖာဆိုင် ဖွင့်တဲ့ သူက ဖွင့် ထမင်းဆိုင်ဖွင့်သူက ဖွင့် နဲ့ အေတာ်အလုပ်ြဖစ်ြကတယ်။ေနာက် ရွာမှာလည်း တွဲဘက် မူလတန်းေကျာင်းေလးေတာင် ရှိေနြပီ။ ဘွဲ့ ရေတွ လည်း ၁၀ ေယာက်ေလာက်ထွက်ေနြပီ။ဒါေပမဲ့ သူတို့ေတွ ထဲ ရွာြပန်လာြပီး လုပ်စားတဲ့ သူရှားတယ် အဘေရ။ ရွာမှာ အခုဆို ဗီဒီယိုရံုလည်းရှိြပီကုန်စံု ဆိုင်လည်းရှိြပီ ရွာ ထိပ်ေပတရာလမ်းမှာ ဆိ်ု ကျွန်ေတာ်တို့ ရွာက လူေတွ ထမင်းဆိုင်နဲ့ြဖစ်ေနြပီ အဘေရ။ ကျွန်ေတာ်လည်း လမ်းေပါက်ြပီး ၁ နှစ် ၂ နှစ်ေလာက်ေတာ့ ရွာ တိုးတတ်ေတာ့မှာပဲဆိုြပီး ဝမ်းသာမိေသးတယ်။
ေနာက်ပိုင်းမှ ထမင်းဆိုင်က ထမင်းတင်မဟုတ်ပဲ ကားသမားေတွအတွက် အရက်ပါ ေရာင်းလာြပီး ရွာ က လူငယ်ေတွ ပါ ထန်းရည်ေလာက် မဟုတ်ပဲ အရက်ပါ ေသာက်တတ်လာြပီ။ကျွန်ေတာ်ကို လည်း အဘ ေလာက် မေလးစားြကေတာ့ မူးြပီးရမ်းတာေတွ ဘာေတွ ေတာင်ရှိလာြပီ။
ကုန်စံုဆိုင် ကလည်း ေကာ်ဖီမစ် တရုတ်မုန့် ေတွ ေရာင်းြပီးရွာက လူြကီးေတွ ကလည်း ေဒွး ေြကာ်ညာတဲ့ ေကာ်ဖီပဲ ေသာက်တယ် ကေလးေတွ ကလည်း ေရာင်စံု အရုပ်ေလးေတွပါတဲ့ တရုတ်မုန့် ေတွပဲစားြကတယ်။ ရွာမှာ အြမဲလုပ်ေနြကတဲ့ ေကာက်ညှင်းေပါင်းတို့ မုန့်ကုလားမဲတို့ ပဲေြကာ်တို့ မစားြကေတာ့ဘူး လုပ်ဖို့လည်းမအားြကေတာ့ဘူး အဘေရ လွယ်လွယ်ရတာကို လွယ်လွယ်စား လိုက်ြကေတာ့တာပဲ။
မူလတန်းေကျာင်းက လည်း ေကျာင်းတင် မဟုတ်ေတာ့ ပဲ ကျူရှင်ဆိုြပီးအချိန်ပို ေခါ်သင်ြကေတာ့ ကေလးေတွ က အိမ်လုပ်ငန်း သိပ်မကူညီနိုင်ေတာ့ဘူး အဘေရ။ ေနာက်ြမီု့က တက္ကသိုလ်တတ်ြပီး ဘွဲ့ ရပညာတတ်ေလးေတွ ကလည်း ပညာသင်ထားတာ လယ်ြပန်လုပ်ဖို့ မဟုတ်ဘူးဆိုြပီးြမို့ တတ် အလုပ်လုပ်ြကတယ် ေနာက် အလုပ်အဆင်မေြမေတာ့ သူမိဘေတွ ကပဲ ြပန်ေထာက်ေနရတယ် အဘေရ။
ပညာေတွ တတ်မှ အေဖတို့လို မပင်ပန်းမှာ ဆိုြပီးေကျာင်းထားတဲ့တဲ့ မိဘေတွ လည်း သူတို့ ကေလးေတွ တကယ် မပင်ပန်းပဲ သူတို့ချည်း ပင်ပန်းေနေတာ့တာပဲ
မတင်ေအးရဲ့သား ေမာင်ရဲ တစ်ေယာက် ေတာ့ မေလးရှားနိုင်ငံကိုအလုပ်သွားလုပ်တာ သံုးနှစ်ြကာြပီး အခုထိြပန်မေရာက်ေသးဘူး ပထမနှစ်တုန်းကေတာ့ ေငွေတွ ဘာေတွပို့ြပီး ေနာက်နှစ်ေတွမှာ ဘာအဆက်အသွယ်မှမရေတာ့ဘူး ဆိုပဲ အဘေရ။
ေနာက်ရွာမှာ ဆိုင်ကယ်ပိုင်တဲ့ သူက လည်း အေတာ်များေနြပီးအခုဆို ဆိုင်ကယ်ရှိတဲ့ အိမ်က ၅ အိမ် ၆အိမ် ေလာက်ကို ရှိေနြပီ။ ဆယ်ေကျာ်သက်လူငယ် တိုင်းကဆိုင်ကယ်လိုချင်ြကေတာ့ ြမိုကေပါ်တတ်အလုပ် လုပ်သူကလုပ် ဖားကန့် ဘက် ေကျာက်ထူးသူက ထူးေပါ့အဘေရ။ သူတို့လိုချင်တဲ့ ဆိုင်ကယ်အတွက် ြကိုးစားြကတာေလ ေနာက်ဆံုး ဆိုင်ကယ်မရပဲ ဌက်ဖျားရသူေတွမနည်းဘူး အဘေရ။
လယ်ကိုလည်း နွားနဲ့ မထွန်ေတာ့ပဲ ဂွန်ေဒါင်းဆိုတဲ့စက်နဲ့ ထွန်ြကတယ်။ ဒီစက်က ေရစုပ်စက်လည်း လုပ်လို့ ရတယ်အဘေရ။ ေနာက် လယ်ထဲ နွားမရှိေတာ့ေနာက်ေချးလည်းမရေတာ့ ဓာတ်ေြမဩဇာေတွ သံုးလာြကတယ်။ ဒီလိုသံုးတာ အစေတာ့ အေတာ်ဟုတ်သဗျအဘေရ ေနာက်ပိုင်းေတာ့ ဒီနှစ် တစ်အိတ်ဆို ေနာက်နှစ် နှစ်အိတ် ပဲ အထွက်များေအာင် ပိုပိုသံုးတာကအခု မလိုက်နိုင်ေတာ့ဘူး ြဖစ်ေနတယ်။ အစကေတာ့ ဓာတ်ေြမဩဇာဝယ်ရင် အသီးေပါ်မှေပးရတာ မို့အေတာ်ကိုက်တယ် ထင်ရေပမဲ့အခုေတာ့ အထွက်က ဝမ်းစာေလာက်ပဲ ကျန်ေတာ့တယ်။ ေနာက် များများဝယ်တဲ့သူဆို ရွာကလူေတွ အသဲစွဲ ချစ်တဲ့ ဗညားနိုင်တို့ ဖိုးချစ်တို့ နဲ့ေတာင် ဟိုတယ်ြကီးေတွမှာ ေပးေတွတယ် ဆိုပဲ အဘေရ။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ရွာမှာ ဓာတ်ေြမဩဇာ မသံုးနိုင်ရင် အထွက်မတိုးေတာ့ဘူးအထွက်မတိုးေတာ့ မေလာက်ငုဘူးေပါ့ အဘေရ။ ေနာက် လယ်လုပ်ချင်သူေတွ ကလည်း နည်းလာြပီ ရွာကလူငယ်အေတာ်အများကလည်း ြမီု့တက်ြပီး အလုပ်လုပ်ချင်လုပ် ဒါမှမဟုတ် ဖားကန်တို့ ဘာတို့သွားချင်သူချည်း လယ်အချို့ဆို သူများကို အဌားချရတာေတာ့တာပဲ အဘေရ။
ေနာက်ကျွန်ေတာ်တို့ ထင်းခုတ်ေနြက သစ်ေတာ ကလည်း ထင်းမခုတ်ရေတာ့ဘူးကာကွယ်ေတာ့တဲ့ အဘေရ သစ်တပင်ခုတ်ရင် ေထာင်သံုးနှစ်သတဲ့ ေနာက် လိုင်စင်နဲ့ သစ်လံုးြကီးေတွခုတ်တာ ြက နိုင်ငံြခားေငွရှာတာတဲ့ အဘေရ။ ထင်းအတွက်အစား ေလာင်စာေထာင့်ေတွ သံုးရတယ် ထင်းေလာက်သံုးလို့ မေကာင်းပါဘူး ေနာက် ဝယ်ရလည်း ခက်တယ် ရွာက မန်ကျဉ်းပင်ေတွလည်း အေမွးတိုင် ကုမ္မဏီေတွက လာဝယ်ြကလို့ ကုန်ြပီ အဘေရ။
ေနာက် ရွာမှာ တစ်မှမြဖစ်ဖူးတဲ့ ေရာဂါေတွလည်း ြဖစ်လာြကြပီဗိေန္ဓာဆရာ ဦးေရွှသီးလည်း မကယ် နိုင်ဘူး ေရာဂါေတွ ကလည်း ေပါင်းစံု အချို့ဆို ကျွန်ေတာ်တသက်တကိုယ်ြကားေတာင်မြကားဖူးဘူး အဘေရ။
လူေတွကလည်း အရင်လို ချစ်ချစ်ခင်ခင် စည်းစည်းလံုးလံုးမဟုတ်ေတာ့ဘူးြငူစူ ေစာင်းေြမာင်းတာေတွ များလာတယ်။ ခက်ရန်ြဖစ်တာေတွလည်း များလာတယ် အိမ်ေထာင်ြပိုကွဲတာေတွလည်းရှိလာြပီ အဘေရ။ ခိုးမှုေတွလည်းများလာြပီး အရင်က အိမ်တံခါးမရှိတဲ့ ရွာ အခုေတာ့ ေသာ့ေတွဘာေတွ ခတ်ေနရြပီ။ အမှုအခင်းလည်း များလာတယ်။ ကျွန်ေတာ်လည်း တတ်နိ်ုင်သေလာက် ေြဖရှင်းေပးေပမဲ့မရဘူး အဘေရ။ မနှစ်ကဆို ရွာမှာ တစ်ခါမှ မြဖစ်ဖူးတဲ့ မုဒိန်းမှုေတာင် ြဖစ်သွားေသးတယ်။ရွာဗီဒီယို ရံု က မဟုတ်က ဟုတ်က ဇာတ်ကားေတွ ေြကာင့်ထင်ပါရဲ့ ကျွန်ေတာ်လည်း အမိန့် နဲ့ဒါမျိုးေတွ မြပရဘူး လို့ ေြပာေပမဲ့ မရဘူး။ ကျွန်ေတာ်စကား အရာမေရာက်ေတာ့ဘူး အဘေရ။ ကျွန်ေတာ်ကိုေတာင်ေခတ်မမှီဘူး ဘာဆိုြပီး ေြပာတာေတွ ေတာင်ရှိလာြပီ။
ကျွန်ေတာ်လည်း အခုဆို ဥက္ကဌမဟုတ်ေတာ့ဘူး ဘွဲ့ရမှ ဥက္ကဌလုပ်ရမယ်တဲ့အဘေရ။ အခု ရွာ ဥက္ကဌက မိေရွှအုန်းရဲ့ သား ေမာင်ြမေမာင် လုပ်ေနေလရဲ့ ကျွန်ေတာ်လည်း အသက်ြကီးေတာ့ရွာေရးရပ်ေရး မပါနိုင်ေတာ့ဘူး အဘေရ။
အခုလည်း ရွာသခင်္ျိုင်းကို ဖျက်ြပီး စက်ရံုေဆာက်မလိုတဲ့ဒါေြကာင့် ကျွန်ေတာ် အဘ အုတ်ဂူေရှ့ ေနာက်ဆံုး လာကန့်ေတာ့တာပါ အဘေရ ကျွန်ေတာ်လည်း အိမ်နဲ့လယ်ေတွ ကို သမီးကို လွဲေပးြပီး ဆရာေတာ်နားေန ကပ္ပိယ လုပ်ေတာ့မယ် စိ်တ်ကူးထားတယ် အဘ အင်းရွာ ကေတာ့ အဘရှိတုန်း က လိုမဟုတ်ေတာ့ဘူး အဘေရ အဘေတာ့ေြပာခဲ့သား ရွာကို လမ်းမေဖာက် ေစနဲ့လို့ ကျွန်ေတာ်လည်း ဘာများ တတ်နိုင် အံုးမှာလဲ အဘရယ်။
ေမာင်ဥဂ္ဂါ
ေတာ်သလင်းလဆန်း ၁၃ရက် ၁၃၇၃ခုနှစ်
ေခတ္တ ဟိမဝန္တာ
0 comments:
Post a Comment