ကျွန်ေတာ် လူမှုဖွံြဖိုးေရးလုပ်သား

ကျွန်ေတာ် လူမှုဖွံြဖိုးေရးလုပ်ငန်းေတွကို စတင် လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်မှာ ၃နှစ်ေကျာ်၍ ၄ နှစ် နှစ်တိတိ ကိုပင် ြပည့်ေပေတာ့မည်။ အကဲ့ရဲ့ခံ အရွဲ့အေစာင်းခံကာ စိတ်မပျက်လက်မပျက် လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်ကို လည်း အားရမိသည်။
အချို့ က ကျွန်ေတာ်တို့ကို ေမျာက်ြပဆန်ေတာင်းသူများ၊ ေခတ်သစ်နယ်ချဲ့ လက်ေဝခံ၊ ေဖာက်ြပန်ေရးသမား၊ ေဒါ်လာစား၊ လုပ်စားေနသူများ၊ ပရိုပိုဆယ်သမား၊ ေခတ်မှီ သူေတာင်းစား များ လို့ အမည်နာမ စံုလင်စွာြဖင့် အချို့ေသာ ဆရာ့ဆရာြကီးများက သမုတ်ြကေသာ်လည်း ကျွန်ေတာ် ဒီအလုပ်ကို စိတ်မပျက် နှစ်နှစ်ကာကာကို လုပ်ခဲ့သည်မှာ ၄ နှစ်တိတိပင် ြပည့်ေလေတာ့သည်။
ကျွန်ေတာ်လုပ်ခဲ့သည့် ၄ နှစ်တာ ကာလတွင်း ကချင်၊ကယား၊ကရင်၊ချင်း၊ရှမ်း(ေတာင်)(ေြမာက်) နှင့် မေကွး၊မန္တေလး၊ဧရာဝတီ၊စစ်တိုင်း စတဲ့စတဲ့ တိုင်းနဲ့ြပည်နယ်ေတွ က ေဝးလံေခါင်သီတဲ့ ေဒသေတွက ရွာေတွ ရွံ့ေတွဗွက်ေတွ ေပါင်လယ်ေလာက် ရှိသည့် ေနရာေတွ ြဖတ် ကျွတ်တို့ ေမျာ့တို့ ဆီ လျက်လျက် ေရာေရာကို ေသွးလှူခဲ့ ဖူးသည်။ အချိန်မှန် မအိပ်ရ မစားရတာ စကားထဲပင်တည့်မေြပာြက။ လံုးဝမအိပ် ရသည် ညများရှိသည်။ လံုးဝမစားရသည့် ေန့များရှိသည်။ ဒီလိုပင်ပန်းဆင်းရဲခံကာ လုပ်ခဲ့ြခင်းသည် တိုင်းြပည် နှင့် လူမျိုးတို့ အတွက် တိုးတက်ရာတိုးတတ်ေြကာင်း နည်းလမ်းတစ်ခုဟု ယူဆမိေသာေြကာင့် ြဖစ်သည်။ ကျွန်ေတာ်တို့သည် ေငွေြကးချမ်းသာသူများ မဟုတ် ကိုယ် ဝါဒနာပါသည့် ပရဟိတ လူမှုဖွံြဖိုးေရး လုပ်ငန်းေတွကို ကိုယ်စိတ်နဲ့ ေတွလို့ လုပ်ခဲ့ြခင်းြဖစ်သည်။
ကျွန်ေတာ်တွင် နိုင်ငံေရးစိတ်ဓာတ် နိုင်ငံေရးခံယူချက် အြပည့်အဝပင်ရှိပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ေထာင်တန်း အကျခံနိုင်ေသာသတ္တိမျိုးမရှိ။ တိုင်းြပည်အတွက် ကိုယ့်တစ်ဘဝလံုး စွန့်လွတ် အနစ်နာခံ မရဲ။ အစိုးရ လုပ်သမျှဆန့်ကျင်၊ မဆန့်ကျင်ရင် မလုပ်ရဆိုေသာ သေဘာထားမျိုးလည်းမရှိ။ မိမိအြမင် မိမိ ယံုြကည်ချက် နှင့် ကိုက်ညီေသာ အလုပ်မို့ မိမိလုပ်မိပါသည်။ ဒါကို ေတာ်လှန်ေြပာင်းလဲေရး လုပ်တာမဟုတ် ေဖာက်ြပန်သည်ဟု ထင်လို့က ထင်ြက။
ကိုယ်ရသင်ရထိုက်ေသာ လုပ်ခ လစာမှတပါး ဂွင်ဖန်တာမျိုး၊ ေခတ်ထလို့ ကိုယ်မယံုြကည်ပဲ လုပ်ခဲ့တဲ့ လုပ်ငန်းမျိုးမရှိ၊ လုပ်ခဲ့ြပီး စိတ်ထဲ သိပ်မေတွ့လှ ဆိုရင်လည်း ထွက်ြပီး ယံုြကည်သည့် အလုပ်ကိုသာ ဆက်လုပ်ခဲ့သည်။ မည်သူက မည်သို့ပင် စွပ်စွဲပုတ်ခက် ေြပာဆိုပါေစ၊ အကုန်သိမ်းကျံုးြပီး ဝါးရင်းထုတ်ြဖင့် ရမ်းပါေစ၊ ဆဲဆိုပါေစ နကမ္မတိ မတုန်လှုပ်ေချ။ ကိုယ်ယံုြကည်ချက် ကိုယ် လက်ကိုင်ထားြပီး လုပ်စရာ ရှိသည်များ ကို လုပ်ခဲ့ပါသည်။
ကျွန်ေတာ်ကိုယ် ကျွန်ေတာ် ေမျာက်ြပဆန်ေတာင်းသူ၊ ေခတ်သစ်နယ်ချဲ့ လက်ေဝခံ၊ ေဖာက်ြပန်ေရးသမား၊ ေဒါ်လာစား၊ လုပ်စားေနသူ၊ ပရိုပိုဆယ် သမား၊ ေခတ်မှီ သူေတာင်းစား လို့ ဘယ်တုန်းက မှမထင်မှတ် ခဲ့ပါ။ တိုင်းြပည်ေကာင်းစားေအာင် တစ်ဘက်တစ်လမ်းမှ လုပ်ေနသည်ဟုပင် ထင်မိပါသည်။ယံုြကည်မိခဲ့ပါသည်။
ဤယံုြကည်သည် မှားသည်ေလာ မှန်သည်ေလာ။ မှားေနလျင် ကျွန်ေတာ်ဘဝ အဓိပ္ပာယ်မရှိေတာ့ ထိုသို့ ယံုြကည်ေသာေြကာင့် ဤသို့ လုပ်ခဲ့သည်။ ထိုသို့ လုပ်တာ မှားေနလျင် ကျွန်ေတာ် ဘ၀ တန်ဖိုးမရှိေတာ့ပါ။ မျိုးချစ်စိတ်ဓာတ် နှင့် နိုင်ငံေရး အသိအြမင်သည် လူတမျိုးတစားတည်းက၊ တစ်ခုတည်းက အတန်းအစားတစ်ခုကပဲ ပိုင်ဆိုင်သည်ဟု ကျွန်ေတာ် မထင်မှတ်ခဲ့ပါ။ တိုင်းြပည်အတွက် ကျွန်ေတာ်တို့ထက် အဆ ရာချီေထာင်ေသာင်း ေပးဆပ် အနစ်နာခံသူများ ရှိသည်ကို ကျွန်ေတာ် သိပါသည် ထိုသူများကိုလည်း အြမဲရိုေသေလးစားေနပါသည်။ ကျွန်ေတာ်တို့မှာ ထိုသူများနှင့် ယှဥ်ရင် ခပ်ညံညံသာြဖစ်ပါသည်။ သို့ေသာ် ကျွန်ေတာ်တို့ လည်း တိုင်းြပည် ကို ချစ်ပါသည်။ တိုင်းြပည်ကို တိုးတတ်ေစချင်ပါသည်။ ဒီအတွက်လည်း တတ်နိုင်သေလာက် ြကိုးစားခဲ့ပါသည်။
လူတိုင်း ဘုရားဆုပန်ကာ ေလးသေချင်္ နှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်း ပါရမီ မြဖည့်စွမ်းနိုင်ပါ။ ဒုက္ကရစရိယာ မကျင့် နိုင်ပါ။ လူတိုင်း ရဟန်းေဘာင်တွင် မေနနိုင်ပါ။ ဘုရားဆုမပန်သူတိုင်း လည်း ပဗ္ဗဇိတ ရဟန်းြပုကာ ရဟန်းေဘာင် သူမေနနိုင်သူတိုင်း ဗုဒ္ဓဘာသာ မဟုတ်။ တက္ကဒွန်များြဖစ်သည်၊ ေဒဝဒတ်အနွယ်များြဖစ်သည် ဟု မယူဆသင့်ပါ။ ဥပသကာ ဥပသကီဘဝနှင့် ေလာကီ ေလာကုတ် အလုပ် နှစ်လုပ် လုပ်ေနသူများ လည်း ဤေလာကတွင် ရှိသင့်ေသးသည် မဟုတ်ေလာ။ သူတို့သည် လူေကာင်းြကီး မြဖစ်ရင် ေတာင်မှ လူဆိုးြကီးများမဟုတ်၊ သာသနာ့ ရန်စွယ်ဆူးေညာင့်များ မဟုတ်၊ အေထာက်အပံများသာြဖစ်သည်။ ရဟန်းမဝတ်ရေကာင်းလား ဘုရားဆုမပန်ရေကာင်းလား အြပစ်ေြပာစရာမလို။
ထိုသို့ပင် တိုင်းြပည်ကို ချစ်ရာတွင် နိုင်ငံေရးနည်းလမ်းတစ်ခု ကိုသာသံုးမှ ချစ်ရာေရာက်သည် မဟုတ် အြခားနည်းလမ်းများြဖင့်လည်း တိုင်းြပည်ကို ချစ်၍ ရသည်။ တိုင်းြပည် တိုးတတ်ေရး၊လွတ်ေြမာက်ေရး အတွက် အေထာက်အကူြပုနိုင်သည်။ လူမှုဖွံြဖိုေရး လုပ်ငန်းသည် လည်း တိုင်းြပည်တိုးတတ်ေရး၊ တိုင်းြပည် လွတ်ေြမာက်ေရးအတွက် အကူအညီအေထာက်အပံြပုမည်ဟု ထင်ြမင်မိပါသည်။
P.S: လူမှုေရးလုပ်ေတွ လုပ်ြဖစ်ခဲ့တာ ၄ နှစ်ေကျာ်ြကာခဲ့ြပီ ဒီအတွက် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ေကျနပ်သည် အားရမိသည်။ အခုလည်း လုပ်ေနသည် ေနာင်လည်း လုပ်ေနအံုးမယ် ြဖစ်ပါသည်။ ၄ နှစ်ြပည့် ခဲ့တဲ့ အထိမ်း အမှတ်နဲ့ ဒီပိုစ့်ေလးကို ေရးြဖစ်ပါသည်။ မည်သူကိုမှ မရည်ရွယ်ပါ